Założona dekretem cesarskim pod koniec XVIII wieku Odessa szybko rozkwitła jako kluczowy port na Morzu Czarnym.
W XIX wieku Odessa była najbardziej zaludnionym miastem przyszłej Ukrainy i zamieszkiwali ją tytani tego wieku, tacy jak pisarz Aleksander Puszkin i feldmarszałek Woroncow, który zasłynął w wojnach napoleońskich. Odessa jest obecnie ulubionym miejscem, zarówno dla turystów, jak i mieszkańców Ukrainy, na wakacje ze względu na jej kulturę, łagodny klimat i plaże. Wiele architektury ze złotego wieku znajdziemy w pałacach, parkach kulturowych, bulwarach, ceremonialnych schodach i urzekającej operze, która należy do najlepszych w Europie.
Wspaniała opera jest dziełem wiedeńskich partnerów Fellnera i Helmera i powstała w latach 80. XIX wieku. Fellner i Helmer wnieśli swój wkład w dziesiątki oper w całej Europie Środkowej i Wschodniej, ale to właśnie ta w Odessie jest ich najbardziej znanym dziełem. Wielkie schody Potiomkinowskie to bardzo uroczysty sposób na wejście do Odessy z portu. Wyłożone granitem stopnie zostały zamówione przez księcia Woroncowa w prezencie dla jego żony. W sumie mają 192 stopnie na długości 142 metrów, a różnica wysokości wynosi 27 metrów. Wiele biur podróży organizuje wycieczki do Odessy. Schody te słyną z kilku ciekawostek Jedną z nich jest to, że u dołu są znacznie szersze niż u góry. Jest to celowe, aby stworzyć fałszywą perspektywę i sprawić, aby schody wyglądały na większe, gdy patrzysz na nie z dołu. Interesujące jest również to, że gdy stoisz na górze, możesz zobaczyć tylko lądowania, a od dołu widać tylko stopnie.
Główna ulica biegnąca przez miasto przez prawie kilometr, jest bijącym sercem Odessy.
Niezależnie od tego, czy robisz zakupy, jesz lub zwiedzasz, znajdziesz się w pewnym momencie na tej dynamicznej arterii. Więcej na temat zabytków Odessy przeczytasz na stronie https://www.kresy.com/osw,wycieczki-do-odessy—6-4-dni,31. Ulica nosi imię jednego z założycieli Odessy, neapolitańczyka José de Ribasa, a jego posąg można znaleźć na wschodnim krańcu ulicy. Zachodnia połowa została zamknięta dla pieszych w 1984 roku i ma wiele rezydencji z XIX i początku XX wieku. Latem ulica jest bardzo zatłoczona przez turystów odwiedzających kawiarnie i restauracje serwujących kuchnię z całego świata.